Wers na wers

Przyznaje się bardzo dawno nic nowego nie napisałam:/ Same starocie. Ale podziele się z Wami tymi moimi starociami. Kolejne  znich. 

Miłego czytania! 

"Jak spokojna noc

po ciężkim dniu.

Jak ciepł słońce

po letniej burzy.

Jak czuły uśmiech

po kilu łzach.

Jak pachnącykwiat

po mroźniej zimie.

Jesteś dla mnie

jak chwila radości i zapomnienia."

"Bo każdy uśmiech oznacza łze, 

Bo każdy smutkiem jest, 

Bo każde spojrzenie rąk wywołuje drżenie,

Bo tylko Ty wiesz  jak jest w sercu Mym

Bardzo chcę abyś na zawsze został w nim"

"Odliczam czas ,

w którym znikłeś,

nie ma już nas!

Męczy mnie życie...

Nie jest mi łatwo...

Zapomnieć próbuję, 

ale nie umiem.

Zapach Twój 

i dotyk,

 to wszystko co miałam."

Oto polejne moje "dzieła": 

"Znowy Ty..

w myślach Mych,

skradasz każdy dzień.

Może w śnie,

a może nie,

spotkam Cię, 

przytulę się

i powiem że

tak bardzo kocham Cię"

"Niedostępna dla Twych

dłoni i dotyku,

pocałunku i szeptu,

oddechu i bicia serca, spojrzenia i łez.

Odporna na

miłośc, 

usmiech,

dotyk.

Nienawidzę Cię...

...chociaż byłeś skarbem!"

Moje wiersze głównie są o tematyce- miłości. Ale nie zawsze opisuję swoje uczucia (przeważnie są moje, no ale jednak nie zawsze), dlatego wiersze które dodałam w tej notce, jeden jest o miłości, a drugi o nienawiści.

Tak więc od dawna, dawna bardzo chciałabym napisać książkę, prawdopodobnie była by ona o miłości... albo dla dzieci.  Niestety wątpie, żebym kiedyś mogła to moje marzenie spełnić. Ale znalazła sobie małą rekompensate, zaczełam od jednego wersu. I tak mnie wciągło że tych wersów jest już bardzo dużo. Wiersze! W każdej wolnej chwili siedałam, brałam swój zeszyt ( o którego istetniu wie tylko jedna osoba) i długopis (lub cokolwiek piszącego), i pisałam, pisałam, pisałam. Kreśliłam i znowu pisałam. Szykałam rymu, a może jednak lepiej bez rymu..? Gdy brałam długopis do ręki mysli w mojej głowie, aż kotłowały, nie zadążałam notować. Chciałam żeby wszyscy widzieli że coś tam sobię bazgram, ale... wstydziłam się pokazać, może dlatego że często pisze o tym co czuję, o tym o czym myślę... Jakoś nie mogłam się przełamać. Aż pewnego dla pojawiła sie myśl "a może blog".  No i jest blog z wierszami. Może komuś się spodobają, a może będę dla wszystkich beznadziejne. Ale jeśli nie spróbuję, to się nie przekonam. 

Do tej notki dodam jeden z pierwszych, które posiadam w moich zbiorach. 

Miłego czytania. 

"Za każdym oddechem

Za dotykiem i czułym szeptem, 

Tęsknie...

Spojrzenie Twe,

tak jakby przez mgłę,

pamietam, nie moge zapomnieć.

Tak skrycie na jawie

o Tobię śnię,

a ponad wszystko

kocham Cię"

Piszcie komentarze, jak wam sie podoba... Czy w ogóle sie podoba!